Al heel vroeg in de zwangerschap krijg ik een mailtje van Claire en Sander. Zij verwachten een broertje of zusje voor hun kinderen Kato en Tuur en zoeken een geboortefotograaf. Kato en Tuur zijn beiden geboren middels een keizersnede en ook dit derde kindje zal zo ter wereld gaan komen. We mailen wat over en weer en hebben ook al fijn telefonisch contact voordat ik uiteindelijk begin van dit jaar bij hen thuis ben voor een kennismaking. We hebben meteen een wederzijdse klik. Wat een heerlijk gezin! We hebben het natuurlijk over de geboorte en foto’s maar we hebben ook zoveel andere raakvlakken. Heel bijzonder. Ze laten me daarna via een appje en een leuk kaartje in de brievenbus weten dat ze het fijn zouden vinden om mij bij de geboorte van hun derde kindje te hebben. Hoe leuk is dat? Ik kijk ernaar uit!!

We spreken af dat wanneer zij een datum weten (de datum van de keizersnede zal gepland worden ergens rondom de 38/39 weken) ze het me laten weten. En verder houden we contact via de app. Claire’s buik groeit al snel heel hard en daar heeft ze af en toe echt last van. Kato en Tuur waren beiden ook hele grote kinderen dus het is haar niet vreemd. Maar het is wel pittig als je kindje qua groei telkens een paar weken voorloopt op je werkelijke termijn. En Claire is zelf ook niet zo groot. Haar lijf heeft wat meer rust nodig maar meer rust voor jezelf nemen dat is altijd makkelijker gezegd dan gedaan. Zeker met een intensieve baan.

Onder andere op advies van lieve vriendin Colette, die tevens hun verloskundige is én ook bij de keizersnede aanwezig gaat zijn, stopt Claire uiteindelijk wat eerder dan haar verlof met werken. Haar buik blijft hard groeien en begin mei heeft ze wat extra controles omdat het kindje vanaf de buitenkant, door het vele vruchtwater, niet goed te voelen is. Gelukkig doet hun kindje het prima, hij/zij blijft wel groter dan gemiddeld, maar verder is alles goed!

We gaan langzaam maar zeker richting juni en komt er een datum voor de keizersnede in zicht. De enorme groei van hun kindje is inmiddels een beetje afgeremd en dat is fijn. Claire en Sander zouden dan ook heel graag de keizersnede zo laat mogelijk plannen. Bij Tuur (gehaald met 38 weken) hadden ze namelijk het idee dat hij er nog niet helemaal klaar voor was om geboren te worden. En het wordt dan wel een keizersnede, maar het liefst hebben Claire en Sander alles zo natuurlijk mogelijk en dat is dus wat ze zoveel mogelijk zullen proberen te blijven doen. De gynaecoloog ziet geen enkele reden om hier niet in mee te gaan gelukkig. Dus de keizersnede wordt gepland op 39 weken en 3 dagen. Spannend wordt het nu toch wel!

De dag voor de geplande datum heb ik nog even contact met Claire, ze mogen zich morgen om 11 uur melden. Wetende dat dit haar laatste zwangerschap zal zijn vindt ze het toch een beetje dubbel en dat snap ik heel goed. Ze bakken vanavond lekker pannenkoeken met Kato en Tuur, die nog van niets weten. En vanavond moet ze maar lekker tegen Sander aankruipen om samen nog even te genieten van die mooie buik en de bewegingen daarbinnen… Voordat ze het weten ligt hun kleintje morgen in hun armen. Ze kijkt uit naar die ontmoeting.

Vandaag is de dag! Het is donderdag 6 juli 2017 en het belooft een warme mooie dag te worden. Ik ben al bij het TweeSteden ziekenhuis en wacht ze buiten op. Dan kan ik alvast (als een ware paparazzi) een foto maken van hun aankomst ;-). Claire appt me nog ‘’mij zie je niet over het hoofd’’ en dat klopt aardig haha. Ik zie hen in de verte al aankomen, Sander is erg lang en Claire heeft een prachtig mooie mega buik. Kan niet missen dus!

We gaan naar binnen en daar staat ook Colette al op hen te wachten. Wat ontzettend fijn dat ze er voor haar vrienden kan zijn vandaag. Met z’n vieren gaan we verder naar de afdeling. Eenmaal daar blijkt het erg druk, ze zijn nog bezig met het schoonmaken van de kamer. Wij mogen nog even plaats nemen in het zitje in de gang. Claire en Sander nemen plaats in de stoelen en we kletsen nog even wat. Wanneer een van de verpleegkundige komt geeft ze aan dat ze nog steeds bezig zijn, maar ze kan de spullen van Claire en Sander wel alvast even ergens plaatsen. Er is inmiddels een ander hoogzwanger stel in de stoeltjes erbij komen zitten, zij moeten ook nog even wachten op een kamer. Claire geeft aan dat wij ook nog wel even beneden in het restaurant kunnen gaan zitten anders, geen enkel probleem. De verpleegkundige kijkt even hoever ze zijn op de afdeling maar komt later terug om aan te geven dat ze toch wel graag van dat aanbod gebruik maken. Ze zullen bellen op het nummer van Colette als de kamer van Claire en Sander klaar is.

We nestelen ons dus nog even in het restaurant beneden. Sander en Colette gaan wat te drinken halen. Ik wacht even samen met Claire. Ze is relaxed, ondanks dat het natuurlijk spannend blijft en ze redelijk weet wat haar te wachten staat. Kato en Tuur weten niet dat hun broertje of zusje vandaag geboren zal worden. Wat zullen zij straks verrast zijn! Wanneer Sander en Colette terug komen hebben zij naast een drankje ook iets lekkers meegenomen. Ooooh haha arme Claire, zij mag helemaal niets drinken of eten. Maar gelukkig heeft ze er geen moeite mee dat anderen wel even wat nemen. Als het lekkers is verorberd gaat Claire in een andere stoel zitten zodat Colette haar lange haren nog even strak in kan vlechten. Dat kan ze heel erg mooi én het is ook praktisch aangezien Claire strakjes toch wat minder mobiel zal zijn. Dan blijft het netjes zitten! Colette vlecht het haar aan twee kanten prachtig in. Ik maak er natuurlijk foto’s van. Wat een fijne sfeer, ik vind het nu al bijzonder dat ik hier vandaag bij mag zijn om alles vast te leggen.

Dan gaat Colette haar telefoon, ze is nog aan het vlechten dus Sander neemt hem op. De kamer is klaar en ze mogen naar de afdeling komen als ze willen. Kamer 224.

Claire en Sander zijn er om 12.15 uur. Ze geven hun spulletjes een plekje. Het is een fijne sfeervolle kamer met veel licht. En voor Sander staat er al een opklapbed klaar. Het valt hem meteen op dat het een degelijker bedje is als toen bij Tuur. Claire haalt een mooi groen dekentje uit haar tas. Kato heeft het dekentje al een poosje in haar bed gehad in de hoop dat haar geurtje er al lekker aan zou zitten en dat vertrouwd voelt voor haar kleine broer of zus. Hoe lief! Ook hebben Claire en Sander een navelveter bij zich, die moet zo mee naar de OK zodat daarmee de navelstreng afgebonden kan worden na de geboorte. Aan alles is gedacht.

Tien minuten later komt er een medewerker van de afdeling om Claire aan het CTG te leggen. Als voorbereiding op de keizersnede is het nodig om de baby 30 minuten registreren. Terwijl de CTG aan staat kletsen we nog wat. Sander gaf me beneden al aan dat hij het toch wel weer spannend vindt en dat is het natuurlijk ook. Een keizersnede is een pittige buikoperatie. Hij maakt nog even een filmpje van de CTG, met name voor het geluid van hartje. Mooi om later nog eens terug te luisteren. Aan Claire merk ik ook dat ze het nu wel spannender begint te vinden want ik zie haar hand zich regelmatig aanspannen tot een vuist langs de zijkant van het bed.

Wanneer de CTG uit mag trekt ze met hulp van Colette haar operatiehemd aan met daaronder de Hug-mee. De Hug-mee is een verstelbare buideldoek die speciaal is ontwikkeld voor tijdens een keizersnede. De baby ligt dan lekker warm huid op huid tegen Claire, kan niet wegrollen en Claire kan haar armen erdoor steken om haar kindje te voelen en vast te houden. We hebben er allemaal nog nooit van gehoord maar het klinkt wel heel fijn. We gaan het zien.

Het is 13.20 uur. Claire heeft het operatiehemd nog maar net aan wanneer de verpleegkundigen binnen komen om haar op te halen. Ze mag naar de OK, fijn!

In de voorbereidingsruimte wordt Claire verder voorbereid op de operatie. Sander, Colette en ik worden meegenomen om ons om te gaan kleden. In OK-outfit gaan we uiteindelijk weer terug naar Claire. Terwijl Sander dichtbij haar blijft en ze elkaar nog even vasthouden wachten ze op het moment dat ze aan de beurt zijn om naar de operatiekamer te gaan. Ze hoeven er niet lang op te wachten gelukkig. Colette en ik worden nog even gevraagd om buiten de OK te wachten. Er staat een heleboel personeel op OK en ze moeten even overleggen of we wel mee mogen. We wachten geduldig af maar Colette heeft er het volste vertrouwen in dat het uiteindelijk wel zal mogen. Claire, Sander en zij hebben hier vooraf afspraken over gemaakt met het ziekenhuis en de gynaecoloog die de keizersnede zal uitvoeren kent Colette goed. Ondertussen staat de deur van de OK nog steeds open en zien we ze Claire klaar maken voor het zetten van de ruggenprik. Wij krijgen alsnog een ‘’go’’ van de gynaecoloog dus mogen gelukkig naar binnen en daar wordt Claire haar rug net ingesmeerd met roze jodium. Het is inderdaad een drukte van belang in de OK dus ik moet even goed kijken waar ik allemaal kan staan om te fotograferen.

Om 13.55 uur gaat de ruggenprik erin terwijl Sander en een van de OK-verpleegkundigen ieder een van Claire’s handen vasthouden. Die sluit haar ogen en ondergaat het heel rustig. Daarna mag ze op haar rug gaan liggen en wordt de rest klaar gemaakt om te beginnen aan de keizersnede. Claire heeft haar ogen gesloten en blijft kalm maar ze krijgt jeuk van de ruggenprik en voelt zich er daarnaast enorm misselijk en naar van. Wat rot. Sander is gelukkig bij haar en de anesthesiemedewerker geeft haar via het infuus een middeltje dat het hopelijk iets beter maakt…

Ik zie dat het ook rondom de operatietafel zelf heel erg druk is en ik geen mogelijkheid heb om ergens aan de zijkant iets te zien. Ik besluit daarom om aan het voeteinde van Claire te gaan staan. Colette komt daar ook staan. De gynaecoloog opent de buik. Omdat dit voor Claire al de derde keizersnede is, zal er ook redelijk wat verkleefd littekenweefsel zijn aan de binnenkant. Het is nog best een klus om tot de baarmoeder te komen. Uiteindelijk duurt het wel 7 minuten voordat we het kindje zien! Maar daar is hun kleintje dan, om 14.11 uur wordt er een prachtige flinke meid geboren! Het operatiedoek is naar beneden gehaald en ik zie dat Claire en Sander hun meisje geboren zien worden, op dat moment nog is ze zelfs nog half in de buik. Zo mooi en waardevol dat dit tegenwoordig zo kan. Ik zie alleen Claire haar ogen, maar ik zie dat ze straalt!

Welkom lieve Pleun! Fijn dat jij er bent!

De gynaecoloog laat haar nog even helemaal goed zien nu ze er compleet uit is. Pleun strekt haar beide armpjes. Ze zit nog flink onder het huidsmeer en heeft n prachtige dikke navelstreng. Geweldig!

Ze wordt naast de operatietafel opgevangen door Colette die haar zelf even na zal kijken. Sander staat bij haar en Pleun houdt meteen de vinger van haar papa vast. Claire heeft ook goed zicht op deze plek zodat zij ook mee kan kijken. Ze ziet er geweldig uit. Colette bindt voorzichtig de navelstreng af met de navelveter en vervolgens kan Sander de navelstreng doorknippen. Claire roept nog vanaf de operatietafel ‘’sorry Colette, we wisten stiekem al dat het een meisje werd’’ haha. Pleun wordt ook nog even onderzocht door de kinderarts maar alles is gelukkig helemaal goed. Tijd om lekker bij mama op haar borst te gaan liggen!

Sander legt haar bij Claire en houdt haar hoofd vast. Ze is er! Hij gaat erbij zitten, kust liefdevol Claire haar hoofd en dan komt de ontlading bij beiden… Ook Colette pinkt een traantje weg als zij hoort dat Sander en Claire haar heel graag als peettante voor Pleun zouden willen vragen. Hoe bijzonder is dat? ♥ Ze knuffelen en genieten even een poos met drietjes, het is mooi om hen zo te zien. Pleun weet ook al snel wat ze wil, we zien haar mondje opengaan en happen naar de schouder van Claire. Hihi daar komt niets uit lieve meid, nog heel eventjes wachten.

Maar dan Claire voelt zich toch weer niet zo geweldig. Ze voelt pijn terwijl het operatieteam de wond sluit. Pleun mag even lekker naar papa en de verpleegkundigen kijken wat ze voor Claire kunnen doen. Sander gaat niet ver weg, met Pleun in een thermodeken gaat hij op een stoel naast het hoofd van Claire. Hij streelt haar over haar gezicht en ze zucht af en toe rustig en dapper als het even niet gaat. Ze kan haar kleine meisje op deze manier goed zien en die kleine meid laat ondertussen ook goed merken dat ze al lekker wakker is, met haar oogjes wijd open bekijkt ze de wereld om zich heen. Ze blijft vrolijk happen, nu naar haar eigen handjes (en Claire haar neus als die haar een kusje probeert te geven hihi). Het is zo’n mooi meisje, echt om op te vreten!

Als de operatie erop zit en Claire naar de verkoever mag, wordt Pleun weer fijn op haar borst gelegd. Dit keer zonder Hug-mee want dat voelde toch niet zo praktisch en fijn. Dus nu gewoon lekker onder de deken huid op huid. Claire houdt haar stevig vast. Ze gaat naar de verkoever en daar ligt Pleun binnen no-time aan de borst. Geweldig! Ze gaf het zelf natuurlijk al heel erg duidelijk aan op de operatiekamer en nu neemt ze het ervan. Colette begeleidt haar een klein beetje maar ze hapt meteen goed zelf aan en houdt het ook een hele poos vol aan mama’s borst. Niets meer aan doen! 😉

Heel even een beetje bijkomen. Claire krijgt nog wat tegen de pijn want haar gevoel komt al redelijk snel terug. Ze zal er best wel last van gaan krijgen ben ik bang want de gynaecoloog heeft natuurlijk heel wat moeite moeten doen om uiteindelijk tot de baarmoeder te komen.

Pleun is inmiddels verhuisd naar de andere borst en ligt heerlijk met haar hele lijfje over de warme borst van mama. Het ziet er perfect uit zo. Ze is lekker warm en ziet mooie roze! Ook Sander is helemaal tevreden terwijl hij vanaf het hoofdeinde van Claire het tafereel bewondert.

Iets over half 4 zijn ze terug op de kraamafdeling. Pleun had de borst even losgelaten maar wil al snel nog meer drinken. We zien ook echt al vocht rondom haar mondhoekjes, wat een powergirl!

Dan is het tijd om Kato en Tuur te laten weten dat ze een zusje hebben. Sander belt hen via Facetime, zo kunnen ze al meteen meekijken. Hun reactie is geweldig! En als Sander hen vraagt of ze even komen kijken horen we ‘’jaaaa!’’ en meteen zijn ze allebei uit beeld verdwenen om te gaan. Hihi. Ze komen zo naar het ziekenhuis met de ouders en zussen van Claire.

Sander belt ook zijn ouders met het goede nieuws. Zij komen ergens in de avond ook even kennismaken met hun jongste kleinkind. De operatie heeft een flinke impact op Claire, ze krijgt steeds meer gevoel (en daarbij pijn) terug, dus ze doen het heel rustig aan.

Colette heeft de placenta meegenomen naar de afdeling. Uiteraard is deze op OK al nagekeken maar daarvan hebben Claire en Sander niets meegekregen, ze kijkt hem daarom hier samen met hen nog een keertje na. Hij ziet er prima uit en aan de kind-kant zijn prachtige grote dikke bloedvaten te zien. Pleun heeft het goed gehad daarbinnen in haar tijdelijke huisje. Colette laat nog even zien hoe ze in de buik en baarmoeder heeft gelegen. En omdat iedereen ook wel erg benieuwd is naar het geboortegewicht van deze dame wordt Pleun gewogen. 3925 gram schoon aan de haak!!

Claire raakt moe en doet af en toe even lekker haar ogen dicht. Ik loop met Sander mee naar beneden om Kato en Tuur tegemoet te komen. Ze zijn net op de parkeerplaats dus Sander wacht buiten op hen. Daar komen ze! Ze rennen stralend en lachend op hem af en als Sander door zijn knieën gaat voor hen krijgt hij een enorm dikke en lange knuffel van hen allebei. Zo lief!

Hij neemt Kato en Tuur mee naar boven terwijl de rest van het gezelschap beneden wacht. Ze kunnen niet wachten om de kamer van mama en Pleun binnen te gaan… Ik wacht op hen in de kamer, evenals Colette die deze eerste ontmoeting op de film vastlegt voor hen. Wat zijn ze blij! Kato heeft een mooi roze glitter bandje voor haar zus mee en aait haar meteen zachtjes over haar hoofdje. Tuur heeft vooral een glimlach van oor tot oor en kan niet stoppen met kijken naar Pleun. Wat is ze lief en klein. Claire krijgt een dikke kus en dan blijven ze een poosje bij het bed staan kijken. Ze willen alles zien, ook de pleister waar het litteken van de keizersnede achter verborgen zit. Hihi Tuur had van tevoren bedacht dat hij de baby er wel met een zaag uit kon zagen, misschien viel deze subtiele pleister dan nog een beetje tegen? 😉

Er zijn cadeautjes! Voor Kato, Tuur én Pleun ieder een. Het cadeau voor Kato zit in een vlinderpapiertje en die met auto’s is voor Tuur. Maar waar is die auto nu, vraagt Tuur zich af als hij in zijn cadeautje een leuk konijnenvriendje treft… haha. Gelukkig vindt hij de konijnenfamilie ook leuk. Een grote konijnenzus, een grote konijnenbroer en een konijnenbaby. Ze beginnen er meteen mee te spelen. Soms net eventjes een klein beetje te druk voor Claire, die pijn voelt bij iedere beweging tegen het bed.

‘’Hee! Wat is dat nou?’’ Tuur houdt zijn handen stevig tegen zijn oren. Pleun heeft het op een huilen gezet. Hihi dat klinkt toch best een beetje hard vindt haar grote broer.

Het is ondertussen ook mega warm in de kamer. Claire vraagt of iemand het dekbed even van haar voeten af wil halen, dat scheelt al iets. Niet veel later volgt ook de warme deken, die wordt gelukkig vervangen door een katoenen laken.

Na een poosje met alleen Sander en de kindjes komen ook de ouders van Claire en haar zussen Anne en Jet even kijken. Ze blijven niet lang want het is voor Claire even erg veel en ze heeft pijn. Kato en Tuur gaan ook weer met opa en oma mee. Met een beetje tegenzin want wat zouden ze graag bij papa en mama en Pleun blijven! Gelukkig zien ze ze morgen snel weer en hopelijk mogen mama en Pleun ook snel weer naar huis. Dus na een paar dikke knuffels en kussen gaan ze weer.

Claire gooit even lekker alle dekens van zich af en sluit haar ogen, ze is op. Ik maak nog een paar foto’s van Sander die zijn kleine meisje aankleedt en laat hen dan lekker samen. Nou ja bijna dan, want als Sander vraagt of ik ook zo’n heerlijke verse appelflap van de bakker lust (die hebben de ouders van Claire meegenomen) dan kan ik niet weigeren. Vooruit dan…en wat zijn ze lekker zeg!

Dan ga ik en ook Colette gaat naar huis. Het was een prachtige dag!

Lieve Claire en Sander,

Wat was het fijn om dit voor jullie te mogen vastleggen. Dank jullie wel, het was me een eer! Geniet met een grote G!! Van jullie lieve kleine meid, van Kato en Tuur en van elkaar. Heel erg veel geluk met z’n vijven mooie mensen.

Liefs, Lobke

P.s. Vriendin en verloskundige Colette heeft toestemming gegeven voor het publiceren van de foto’s waar zij op staat.