Wyona en Oscar verwachten hun eerste kindje, Wyona is uitgerekend op 6 februari 2017. Ze wonen in Nieuw & Sint Joosland, een dorpje naast Middelburg en hebben mijn collega Marry gevraagd de geboorte van hun kindje vast te leggen. Helaas voor hen kan Marry het niet doen, maar als ze het album zien dat Marry gemaakt heeft van de geboorte van haar eigen dochter (die geboorte heb ik vast mogen leggen destijds), nemen ze contact met mij op om te vragen of ik nog een plekje heb. Dat heb ik! Ze komen bij mij thuis voor een kennismaking, normaal ga ik altijd naar mensen toe maar dat ging dit keer door andere geboortes niet. Mijn jongste zoontje is ook thuis en verstoort af en toe vrolijk het gesprek. 😉 Het is een fijn en open gesprek. Wyona en Oscar bereiden zich voor op de geboorte door de cursus hypnobirthing te volgen en hopen dat alles op een zo natuurlijk mogelijke manier zal gaan. Wyona wil, zoals ze het nu voor ogen heeft, heel graag in bad haar weeën opvangen en hun kindje (een meisje! :-)) thuis geboren laten worden. Ze willen daarbij zoveel als mogelijk samendoen en zelf beslissen en hebben het volste vertrouwen in de manier van bevallen waarvoor zij gekozen hebben. Mooi om te horen, want daar mogen ze ook het volste vertrouwen in hebben! Je mag luisteren naar je gevoel en je eigen lichaam. In de periode daarna krijg ik via de app regelmatig een update van Wyona of Oscar (Wyona heeft er een app groepje voor aan gemaakt, erg handig!). Het gaat prima met hun kindje en met Wyona, al heeft ze wel steeds vaker last van harde buiken. Ze kijken enorm uit naar de komst van hun kleine meid. Maandag 30 januari lijkt het er even op dat de bevalling gaat beginnen. Wyona heeft weeën, echter daar zit nog niet veel regelmaat in. Ze gaat in bad en daarna stoppen ze even. Maar wanneer ze uit bad gaat komen ze weer terug. Zolang Wyona staat of hangt is het nog te doen met de pijn gelukkig. We gaan zien of het doorzet, hun meisje maakt het wel spannend zo in ieder geval! Ik ga slapen, hopelijk kunnen Wyona en Oscar ook wat nachtrust pakken. De rust is wedergekeerd … Wyona laat mij op donderdag weten dat ze bij de verloskundige is geweest en dat alles er prima uitziet. Het wordt wel steeds pittiger nu, ze heeft wat last van haar bekken en slaapt slecht. Maar ze doet haar best het wat rustiger aan te doen. Op zaterdag 4 februari help ik net een paar drukke modderige jongens de auto in (mijn oudste zoon viert zijn kinderfeestje ;-)) als mijn telefoon gaat. Het is Oscar. Bij Wyona zijn de vliezen gebroken, hij is nog op zijn werk maar gaat nu naar huis. Fijn dat het dan nu toch doorzet voor hen! Ik vraag of Wyona ook al weeën heeft maar hij weet nog niet veel meer. We spreken af dat hij me weer even belt als hij thuis is. Wyona blijkt nog geen weeën te hebben dus ik hoef nog niet in de auto naar Zeeland te stappen, maar we houden contact. Rond de klok van 22.00 uur lijken de weeën nog niet zo op te komen, althans niet met regelmaat. De verloskundige is al wel even komen kijken en ze mogen haar weer bellen als de weeën om de 5 minuten komen. Het is dus nog even afwachten. Oscar verwacht dat het ergens in de nacht of de vroege ochtend wordt en dat zou ik ook denken. De volgende ochtend word ik wakker van mijn wekker, nog steeds niets gehoord van Oscar… Ik heb een kennismakingsgesprek vandaag (toevallig in hetzelfde dorp als waar Wyona en Oscar wonen – dan ben ik maar alvast dichtbij). Rond 8.30 uur appt Wyona. Het is een rustige nacht geweest met wel af en toe een paar weeën, maar het zette niet door. Ze heeft dus gelukkig nog een paar uurtje slaap kunnen pakken. Helaas heeft hun kleine dame echter inmiddels wel in het vruchtwater gepoept. Dit betekent dat ze ingestuurd worden naar het ziekenhuis. Het kindje lijkt het ondanks dat goed te doen, de hartslag was prima. Straks in het ziekenhuis wordt Wyona aan het CTG gelegd om de hartslag te blijven monitoren en omdat haar vliezen al gebroken zijn maar goede wee-activiteit uit blijft zal ze waarschijnlijk ook ingeleid gaan worden. He, wat ontzettend balen voor hen! Ik ga richting Zeeland voor mijn kennismaking en Oscar houdt me verder op de hoogte. Wyona blijkt, in het ziekenhuis aangekomen, 1 cm ontsluiting te hebben. Het was dus niet meer nodig om een ballonnetje te plaatsen maar ze hebben wel meteen weeënopwekkers ingezet. Het is nu afwachten hoe snel het lichaam van Wyona hierop reageert. Rond het middaguur laat Oscar me weten dat de dosering steeds iets omhoog wordt geschroefd en er nu een goede regelmaat in de weeën zit. Wyona doet het heel erg goed en let goed op haar ademhaling. Super! De verloskundige komt zo weer om te kijken hoe de ontsluiting vordert. Die blijkt nu op 2 cm te zitten, het kindje is alweer iets dieper gezakt en de baarmoedermond wordt steeds dunner. Prima dus! Wyona krijgt het wel steeds zwaarder nu en daarom hebben ze besloten om pijnstilling (een injectie) in te zetten. Tegelijkertijd wordt de dosering aan weeënopwekkers dan iets opgehoogd. Echt, hoe anders kan het lopen bij een bevalling?! Van thuis en op een natuurlijke manier naar ziekenhuis, inleiden en pijnstilling. Ik geef Oscar aan dat dat pittig moet zijn. Dat klopt! Maar ze (vooral Wyona, geeft Oscar aan) zijn flexibel en realiseren zich dat het nu zo is en ze enigszins van hun geboorteplan moeten afwijken. Respect daarvoor hoor, ik weet ook wel dat dat gewoon moet, maar om dan die knop om te kunnen zetten op dat moment…dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Mijn gesprek is inmiddels achter de rug en omdat ik meestal probeer om rond de 4/5 cm ontsluiting bij een bevalling te zijn en Wyona nog niet zo ver is, besluit ik nog even bij mijn collega Marry op de thee te gaan en daarna nog heel even Middelburg in te lopen. Ik heb net mijn soepje op bij Inmiddels (superleuk tentje trouwens!!) als Oscar me rond 15.00 uur belt dat het goed vordert. Er is al 5 cm ontsluiting! Wauw, wat fijn! Ik pak mijn spullen bij elkaar en rijd naar het ziekenhuis. Wyona heeft het duidelijk heel zwaar. Ze heeft haar ogen dicht en blijft heel rustig maar ik merk dat de weeën echt heftig zijn voor haar. Oscar is dichtbij, houdt haar hand vast, geeft haar af en toe een slokje water en zegt haar zachtjes hoe goed ze het doet! En: ‘’goed op je ademhaling letten’’. Mooi om te zien! In hun noodkoffertje zaten ook wat spulletjes die ze graag in de verloskamer wilden gebruiken, in het geval ze naar het ziekenhuis moesten. Dus hangt er een mooi lavendelkleurig lint om de infuuspomp en is het kussen van Wyona besprenkeld met lavendelolie. Ze zit momenteel helemaal in haar bubbel en is hard aan het werk de weeën weg te zuchten maar ik hoop dat ze het ‘’voelt’’ en de spulletjes van thuis haar goed doen. Rond 16.30 uur drukt Oscar op de bel omdat Wyona wat drukgevoel heeft.  Wanneer de verloskundige komt kijken geeft Oscar aan dat ze wellicht toch ook graag gebruik zouden willen maken van een ruggenprik. De verloskundige gaat eerst even kijken hoever Wyona is. En het gaat goed! Ze is wel al te ver voor een ruggenprik maar de ontsluiting is al 7/8 cm nu en het hoofdje komt al mooi diep in het bekken, super goed! Vandaar ook het drukgevoel bij Wyona. Wellicht helpt/verlicht het wat als ze even plast. Met de po-stoel gaat dat niet geweldig dus besluiten ze een katheter te gebruiken. Ik loop ondertussen met Oscar even naar de gang. Hij is zo trots op Wyona! En ik merk dat hij het erg moeilijk vindt om haar zo te zien ‘’ik voel me zo machteloos’’ geeft hij aan. Oscar heeft de verloskundige en de verpleegkundige gevraagd of ze het geboorteplan hebben doorgelezen. Ze hebben de info niet meteen paraat dus lezen het beiden even goed door en geven aan er zo goed als het kan rekening mee te houden. Dat is fijn! Oscar heeft een goed gevoel bij deze verloskundige, ze luistert goed naar wat zij graag willen ondanks dat het allemaal wat anders gaat. Om 17.00 uur wordt de druk steeds heftiger maar Wyona probeert nog steeds zo goed mogelijk te blijven ademen en het weg te zuchten. Heel erg knap! Ze wil ook graag zo lang mogelijk wachten, wachten tot het er echt helemaal klaar voor is. De verpleegkundige opent ondertussen wel alvast de set met instrumenten, dat kan maar klaar staan. Man, wat heeft Wyona het pittig. Ze heeft een beetje de neiging om te spugen dus we pakken een bekken voor haar en Oscar houdt dat tijdens een wee vlakbij haar mond. Hij is zo lief voor haar, ik hoor regelmatig ‘’je doet het fantastisch’’ (en terecht want dat doet ze ook!!!), ‘’goed zo schat’’, ‘’let op je ademhaling’’, ‘’we zijn er bijna’’. Ik merk dat Wyona wat meer geluid begint te maken, zo’n geluid dat diep vanbinnen komt. De baby drukt flink. De verloskundige ziet dat de hartslag van de baby telkens wat daalt. Dat is niet gewenst dus ze vraagt Wyona om af en toe even extra goed door ademen. Ook wil ze dat Wyona even op haar andere zij gaat liggen. Wanneer ze om 17.30 uur weer voelt hoor ik haar tegen Wyona zeggen ‘’je bent er hoor!’’, ze heeft nagenoeg volledige ontsluiting er zit nog een klein randje. Wel heeft ze heeft ondertussen de gynaecoloog er voor de zekerheid bij gevraagd omdat de hartslag van de baby iets te veel reageert op de weeën. Op advies van de gynaecoloog krijgt Wyona een halve liter vocht toegediend, misschien knapt het kindje daar iets van op. Ondertussen bereid hij een MBO voor (micro bloedonderzoek bij de baby door via een krasje op het hoofdje wat bloed af te nemen) om te kijken hoe het met de baby gaat en of het nog wel verstandig is om vaginaal te bevallen. Hij wil weten of het kindje dat nog trekt. Anders wordt het wellicht een keizersnede geeft hij aan. Wat hoop ik dat niet voor hen, maar uiteraard is de gezondheid van het kindje het allerbelangrijkste nu! De gynaecoloog neemt een monster voor het MBO en wil ook even voelen hoe het kindje ligt. Hij geeft Wyona aan dat ze even heel erg goed naar hem moet luisteren en dat ze op zijn teken moet persen. Er gebeurt even veel en ik zie dat Oscar het daar lastig mee heeft. Wyona doet het super en ondanks dat dit even super vervelend en gemeen is perst ze geweldig mee. Het kindje ligt zeker niet ongunstig geeft de gynaecoloog aan, dat is fijn! Hij vertelt Wyona dat ze nu samen met de verloskundige gaat persen en dat ze op basis van de uitslag van het MBO beslissen of ze het nog zo mag blijven doen of dat ze toch moeten ingrijpen. Wauw wat doet ze het knap, want dit is zo zwaar en niet fijn om te zien. Een paar minuten later blijkt dat het MBO te weinig bloed had om voor een uitslag te kunnen zorgen. Omdat door de hartslag toch duidelijk blijft dat het kindje het niet fijn heeft besluit de gynaecoloog om de geboorte verder te helpen door middel van de vacuümpomp. Het gaat snel, de gynaecoloog plaatst de cup op het hoofdje van de baby en hij en de verloskundige coachen Wyona erdoorheen. Ze perst met alle kracht in zich mee. Ik zie het hoofdje al komen en de rest volgt ook snel, daar is ze! De gynaecoloog legt hun kleine meid op Wyona haar buik (ze poept en plast meteen hihi), welkom lieve kleine Vesper! Oscar schiet meteen vol en op Wyona’s gezicht zie ik een enorme opluchting. Wat een ontlading! Ze neemt hun meisje iets hoger op haar borst en Oscar droogt haar, zoals ze allebei graag wilden, af met een zachte doek. Ze is er, kleurt snel mooi roze en ze laat zich meteen goed horen! Een sterke stoere dame, dat past goed bij haar naam. Wyona en Oscar willen heel graag de navelstreng goed laten uitkloppen voordat Oscar hem doorknipt. Op aangeven van de verloskundige voelt Oscar nog even aan de kloppende navelstreng en ook Wyona voelt. Ik vind dat zo’n mooi gezicht! Wanneer hij is uitgeklopt mag Oscar Vesper los maken van Wyona. Dat doet hij heel voorzichtig. Snel daarna wordt ook de placenta geboren en die ziet er prima uit gelukkig. Dan komen ook de tranen bij Wyona, wat heeft ze het goed gedaan zeg. Oscar drukt een stevige kus op haar voorhoofd en ze houdt haar meisje stevig vast. Om voor altijd van te houden… Wyona moet nog gehecht worden. ‘’Dit is even het minst leuk stuk’’ zegt de verloskundige. ‘’Het minst leuk??’’ zegt Wyona. Hahaha ;-). ‘’Hoeveel hechting zijn het?’’, vraagt Wyona nog. Maar de verloskundige geeft aan dat ze ze nooit telt. Dat is misschien ook maar beter ;-). Terwijl zij hecht genieten Wyona en Oscar van Vesper. Oscar zit me toch een partijtje verliefd te kijken naar zijn dames!! ♥ Zodra de verloskundige klaar is wil Wyona Vesper heel graag aanleggen dus zetten ze het bed wat rechterop. De verpleegkundige helpt haar bij de eerste keer aan de borst. Vesper hapt goed en drinkt al eventjes aan beiden kanten, goed zeg! Daarna is het tijd om Vesper na te kijken. Oscar loopt mee en praat zachtjes tegen haar en Wyona kijkt mee vanuit het bed. Ze weegt 3395 gram, is 50 cm lang en is helemaal goed gekeurd! Oscar wil haar heel graag vasthouden op de manier waarop Vesper bij Wyona in de baarmoeder zat. De verpleegkundige doet het voor en daarna neem Oscar haar trots over. Geweldig! Wanneer hun kleine meid is aangekleed maakt Oscar zelf ook nog een paar eerste foto’s. Daarna gaat hij naast het bed van Wyona in een stoel zitten met Vesper. Het is wel leuk om wat familie te bellen zodat zij even kunnen komen kijken! Oscar belt zijn ouders en Wyona die van haar. De verpleegkundige helpt Wyona met douchen. Daarna mogen ze naar een kamer op de kraamafdeling en pakt Oscar hun spullen bij elkaar en rijdt er met Vesper in een bedje naar toe.  Wyona ligt een beetje in een donker hoekje van de kamer maar dat mag de pret niet drukken. Eerst komen de ouders van Oscar binnen. Ze stralen van blijdschap en de vader van Oscar is erg geëmotioneerd. Als na een poos ook de ouders van Wyona er zijn stappen ze weer de gang op om hen ook van dit moment te laten genieten. Wyona breekt zodra ze haar ouders ziet en kan even niet stoppen met huilen. Wat is dat ook onbeschrijfelijk mooi om je kindje aan je eigen ouders te kunnen laten zien. Lieve Wyona en Oscar, wat een bevalling! Zo helemaal anders dan dat jullie je hadden voorgesteld. Maar zo ontzettend knap en mooi gedaan samen. Jullie vertelde mij na deze geboortedag dat de naam Vesper betekent: avondster of avondhemel en dat jullie wisten dat jullie met de keuze voor mij helemaal goed zaten toen we kennis maakten en ik een shirt met sterren erop droeg. Dat vond ik onwijs bijzonder om te horen. Toeval bestaat niet zeggen ze weleens. Ik wens jullie alle geluk van de wereld samen met Vesper. En kleine meid, wat ben je een sterke dame. Wordt maar heel gelukkig en vrolijk groot. Liefs! Lobke