Half december ontvang ik een mailtje van Menno. Hij en zijn vriendin Meriam verwachten een klein meisje half januari en willen de geboorte graag laten vastleggen. Of dat nog kan. Het is best kort dag maar omdat er een geboorte weg is gevallen in januari kan het nog wel voor mij. Ik vind het grappig dat Menno me mailt want vrijwel altijd zijn het de aanstaande mama’s die contact opnemen. Ik mail terug en al vrij snel heb ik Menno aan de telefoon voor het maken van een afspraak voor een kennismaking. Ik kijk ernaar uit!

Bij hen thuis in Breda ontmoet ik Menno en Meriam. Ze zijn net terug van een weekendje Zeeland en Menno is hun spulletjes nog uit de auto naar binnen aan het brengen. Meriam heeft een prachtige buik, ze draagt mooi naar voren. Het is hun eerste kindje en ze wil heel graag in geboortecentrum Origine bevallen, in bad. Mocht er geen kamer met een bad meer beschikbaar zijn op dat moment dan wordt er thuis een bevalbad neergezet.

Meriam voelt zich prima en is nog lekker actief. Ook in aanloop naar de uitgerekende datum 17 januari 2017. Dan, op 19 januari 2017, krijg ik rond de klok van 18.00 uur een berichtje van Menno. ’Meriam heeft om de 8 minuten weeën. Nog niets aan de hand maar wel even een heads-up.’ Daar gebeurt iets, dat is mooi! Ik app nog even terug en wacht dan rustig af. Menno zal het me laten weten als ze om de 5 minuten komen en ze de verloskundige gaan bellen.

De tijd verstrijkt en dan komt er op een gegeven moment zo’n tijdstip waarbij ik denk ’zal ik dan maar alvast naar bed gaan zodat ik nog wat slaap kan pakken of toch nog even wachten?’. Ik besluit zelf even te informeren hoe het gaat. Maar Meriam en Menno zitten denk ik samen prima in de flow en als een reactie uitblijft besluit ik toch maar alvast te gaan slapen. Als ik nodig ben dan bellen ze me straks wel.

Om 23.25 uur belt Menno inderdaad. De verloskundige is bij hen en ze gaan nu samen met haar naar Origine. Meriam heeft al 7 cm ontsluiting. Wauw al 7 cm!! Ik spring uit bed, kleed me aan en stap in de auto. Ik weet wel dat kindjes (en zeker een eerste kindje) er meestal niet zomaar ’uit vallen’. Maar ik haast me toch naar het geboortecentrum. Ik zie ondertussen ook nog dat Menno me een uurtje geleden nog een appje heeft gestuurd dat Meriam het wel wat zwaarder heeft maar dat de tijd tussen de weeën een beetje varieert, van 5 tot 8 minuten.

Om 00.16 uur ben ik bij het ziekenhuis, waar het geboortecentrum in gevestigd is. Ik ga de kamer van Meriam en Menno binnen en merk meteen dat er een heerlijke en rustige sfeer hangt. Lichten gedimd (voor mij als fotograaf iets te veel gedimd maar dat komt wel goed hihi), er staat fijne muziek op en in het hoekje rondom het bevalbad staan kaarsen die ze van thuis hebben meegebracht. Meriam zit heel rustig in het bad en zucht haar weeën weg. Dat doet ze goed! Menno zet meteen een kopje thee voor me. Het lijkt allemaal nog rustig en ik ben op tijd!

Ik zet mijn spulletjes in een hoekje en draai dan voorzichtig het licht in de kamer iets hoger. Het bad is afgeschermd met bamboe schermen en de lamp kan daar maar heel minimaal aan, dus dat blijft erg donker. Voor de foto’s niet zo handig. Maar voor een goede flow is dat natuurlijk super. Een half uurtje later lijkt het alsof de vliezen misschien gebroken zijn en Menno drukt op de bel. Arzola, de verloskundige uit hun eigen thuispraktijk, zat in het kamertje bij de kraamverpleegkundige en is er snel. Ze luistert ook nog even naar het hartje van de baby en dat klinkt prima.

Meriam blijft in alle rust lekker in het bad zitten met Menno naast haar aan de rand. Hij ondersteunt haar en zegt lieve dingen. Ze praten af en toe heel zachtjes en ik blijft tussen de foto’s door aan de andere kant van het bamboe scherm. De weeën zijn pittig maar Meriam zucht ze netjes weg, heel erg knap!

Het is iets over 01.00 uur en de weeën worden steeds heftiger. Meriam moet er zelfs wat van spugen. Menno houdt liefdevol het bakje voor haar mond en blijft haar aanmoedigen: ’ik ben trots op jou’, ’superster’, ’heldin’. Ze doen het prachtig samen.

Arzola komt af en toe kijken hoe het gaat. Meriam voelt de druk/pijn wat richting haar billen gaan. Ze geeft aan dat ze tijdens een wee telkens bijna moet spugen. ’Geeft niets’, zegt Arzola, ’het kan er maar beter uit zijn’.  Ze vraagt Meriam of die graag wil dat ze even voelt hoever het nu is, of dat ze haar nog even met rust zal laten. ’Laat me nog maar even zitten’ zegt Meriam.

Af en toe hoor ik Meriam ’au’ zeggen. Menno trek ondertussen zijn zwembroek aan zodat hij straks bij Meriam in het bad kan gaan zitten om haar nog beter te kunnen ondersteunen. ’Je doet het fantastisch!’ zegt hij tegen Meriam ’en dat om tien voor twee s ‘nachts’. Meriam zit lekker in haar flow en vraagt of Menno zijn zwembroek al aan heeft. ’Ja hoor! Maar ik mag geen bommetje maken zeker?’ 😉

Soms blijft het even rustig tussen de weeën door en zit Meriam heel kalm met haar ogen dicht. Dan ineens weer een pittige wee waarbij ze voorover over de rand van het bad gaat hangen. Menno houdt haar vast, nu nog naast het bad. ’Goed team zijn jullie samen’ geeft ook Arzola aan. Rond 02.00 uur adviseert ze Meriam om toch even uit bad te komen. Even een andere houding, een andere omgeving. Ze zit toch alweer 3 uurtjes in het bad nu. Bovendien wil Arzola dat ze even probeert te plassen.

Menno haalt haar badjas en helpt Meriam uit bad. Ze gaat even op de rand van het bed zitten.
Arzola laat ondertussen wat van het afgekoelde water uit het bad lopen om het vervolgens weer vol te laten stromen met lekker warm water. Meriam loopt een beetje heen en weer door de kamer, ze voelt de weeën nu met name in haar onderrug. Op een gegeven moment hoor ik haar een geluid maken dat heel erg diep van binnen komt, ze staat daarbij op haar tenen. Dat klinkt als wat meer druk, een goed teken! Het is vervolgens weer even rustig en daarna komt het weer. Het lijkt iets frequenter te komen dan in het bad maar ondanks dat lijkt het toch ook wel een beetje op en af te gaan met het drukgevoel. De ene keer is het er wel, de andere keer niet. De kraamverpleegkundige heeft ondertussen de baarkruk en een bal naar binnen gehaald. Wellicht dat Meriam daar zo nog wel gebruik van wil maken.

Om 02.45 uur wil Arzola toch eventjes kijken hoe het ervoor staat. Omdat Meriam nu uit bad is, moet ze hiervoor op haar rug in het bed gaat liggen. Dat is lastig want ze vindt dat echt niet fijn. Menno helpt haar en houdt haar vast. Bij het touché voelt Arzola nog een klein randje aan de voorkant, maar de ontsluiting is al 9 cm.

Meriam probeert daarna de bal even uit. Hun meisje doet het nog goed hoort Arzola via de doptone. Menno zit voor Meriam en blijft haar zachtjes met lieve woorden aanmoedigen. Ze trilt van inspanning en heeft het ook een klein beetje koud. Ze heeft lekkere warme sloffen meegebracht, die doet ze aan. Fijn.

Dan, tijdens een hele heftige wee waarbij Meriam voorovergebogen over het babybedje staat, horen we ineens een hele plons water op de grond kletteren. Recht in haar sloffen die ze net aanhad! De vliezen waren dus eerder nog niet gebroken maar nu duidelijk wel ;-). Spontaan, haar lichaam doet het zelf! Het is mooi helder, dus dat is prachtig.

Rond de klok van 03.00 uur stapt Meriam toch weer in bad. Bij een wee perst ze een beetje mee, heel goed. En er zitten ook goede pauzes tussen, dat is fijn voor Meriam. De rust was niet weg maar je merkt toch dat Meriam het in bad veel relaxter vindt dan daarbuiten. De muziek speelt nog zachtjes en Menno zit bij haar in bad. Zo is het fijn.

Maar, ik voelde het al een beetje aankomen, het lijkt wel alsof het warme water Meriam iets te veel ontspant. Arzola merkt na ruim een half uur op dat de weeën die Meriam zo hard nodig heeft om haar kindje geboren te laten worden, een beetje weg blijven. Ze wil dan ook dat ze uit het bad komt, want net buiten het bad zat er veel meer kracht achter de weeën en kwamen ze vaker. Meriam komt uit bad en neemt plaats op de baarkruk. Menno op een stoel achter haar, Arzola voor haar op de grond.

Op de baarkruk gaat het een stuk beter! We zien zelfs al snel haartjes! Menno kijkt ook even mee en hangt bijna met z’n hoofd op de grond om erbij te kunnen. 🙂 Arzola laat Meriam zelf via een spiegeltje mee kijken. Dat is mooi om even te zien, even een motivatie boost – daar doe je het voor!

Toch vind ik dat er wel veel tijd zit tussen de weeën. Het is inmiddels 04.00 uur. Het lijkt een beetje te stagneren. Arzola leegt om 04.17 uur met een katheter Meriam haar blaas, niet fijn én daarvoor moet Meriam toch weer even op bed gaan liggen, maar wel nodig om er zeker van te zijn dat een (te) volle blaas het vlotten van de geboorte niet in de weg zit. Helaas blijkt dat er niet veel in de blaas zit.  Ze toucheert nog een keer en geeft Meriam en Menno dan eerlijk aan dat ze denkt dat het beter is voor Meriam wanneer ze verplaatsen naar de verloskamers om haar via het infuus weeënopwekkers te kunnen geven. Meriam heeft alle houdingen geprobeerd en doet het super maar er zijn helaas te weinig weeën en Arzola merkt dat Meriam moe begint te raken. Maar Meriam wil het liefste hier blijven. ’Het was net zo’n stimulans om het hoofdje te zien’ zegt ze. Ze baalt ervan. Logisch want we zien allemaal hoe goed ze het doet en hoe graag ze het samen met Menno op een natuurlijke manier wil doen. Bovendien is ze niet zo’n fan van naalden en ziet ze op tegen een infuus. He bah, wat sneu voor hen.

Ze besluit het eerst nog even zelf te willen proberen. Kijken of de weeën toch terug willen komen. Ze trekt wat droge kleren aan en wil gebruik maken van de bal. Maar geeft Menno aan, misschien moeten ze juist even gaan staan, eerder had Meriam daarbij de beste weeën. Dus ze gaan staan en bewegen. Wanneer er een wee komt moedigt Menno enthousiast aan en perst Meriam. Ze zetten alles op alles!
Ik laat hen heel even samen en wanneer ik terug kom geeft Menno aan dat de weeën al vaker komen.

Maar helaas, wanneer Arzola om 04.45 uur naar de hartslag van de baby luistert blijkt dat de harttonen dalen. Meriam moet even op bed gaan liggen en daar luisteren ze nog een keer. Het kindje vindt het echt niet meer ok en dat is voor Arzola reden om de beslissing te nemen om nu naar de verloskamers te gaan en Meriam over te dragen aan het ziekenhuis. Het kan niet anders meer.

Meriam is er erg van ontdaan. Maar ze mag trots zijn op zichzelf, ze heeft er tot nu toe al op zo’n fantastische manier hard voor gewerkt. Ze is al er bijna! Maar toch moet het nu even anders…

Arzola en de kraamverpleegkundige zorgen dat Meriam terecht kan op de verloskamers en maken alles gereed op meteen te kunnen gaan. Ik pak ook mijn spullen bij elkaar en we zijn weg.

Binnenkomend in de verloskamer staat er al een heel team klaar voor Meriam en Menno en is het een drukte van belang. Ik word even in een hoekje geparkeerd om niet in de weg te lopen en terecht. Ondertussen draagt Arzola Meriam over aan de dienstdoende verloskundige/gynaecoloog. Meriam krijgt een infuus in haar arm en bij het kindje wordt een draadje op het hoofdje aangebracht om het hartje goed te kunnen registreren.

Meriam krijgt wat weeën opwekkend middel toegediend en de verloskundige/gynaecoloog legt haar uit dat ze al een heel eind gekomen is en dat ze haar nog drie persweeën de kans willen geven het kindje zelf geboren te laten worden. Lukt dat niet dan gaan ze het kindje helpen door middel van de vacuümpomp.

Arzola blijft in de buurt van Meriam en Menno, dat is fijn. Ik kom ondertussen ook een klein stukje dichterbij nu alles is geïnstalleerd en iets minder hectisch is, zodat ik toch nog alles vast kan leggen voor hen.
De weeën komen weer op en Meriam perst met alle kracht mee. En…met resultaat, want om 05.24 uur wordt, op eigen kracht en zonder vacuümpomp, een prachtig meisje geboren. Wat mooi en wat ontzettend fijn! Ze heeft ook maar een snufje vanuit het infuus nodig gehad. Gewoon zelf gedaan dus!! Welkom lieve kleine Liza!

Een geweldige ontlading als Liza op Meriam haar borst wordt gelegd. Ze kan het nog even niet geloven lijkt het. Maar al snel glimlacht ze van oor tot oor. Net als Menno trouwens, hij drukt kusjes haar hoofd en bekijkt zijn kleine meid. Ze is er gewoon, Liza!

Menno mag de navelstreng doorknippen en terwijl hij daarna samen met Meriam geniet van hun meisje wordt de placenta geboren en wordt Meriam nagekeken. Ze heeft een paar hechtingen nodig maar het valt mee.

Na een poosje bij haar mama lekker warm op de borst te hebben gelegen wordt ook Liza nagekeken en gewogen. Een fijne, maar lange, meid van net over de 3 kg. Ze ziet er prachtig uit, doorstaat alle testjes prima en kleurt mooi roze. Menno kijkt trots mee en Meriam, die het waarschijnlijk niet zo heel goed kan zien vanuit haar bed, ligt me een partijtje te stralen daar! 🙂 Liza krijgt haar eerste kleertjes aan en wanneer Menno een paar eerste foto’s van zijn dochter heeft gemaakt mag ze terug naar Meriam om heerlijk geknuffeld en bekeken te worden. Menno en Meriam zien al meteen gelijkenissen en ik hoor ’ze heeft jouw lippen’, ’ja en jouw neus’…

Er wordt wat te eten gebracht en omdat Meriam normaal niet goed lang zonder eten kan, neemt Menno Liza even van haar over zodat zij wat kan eten. Hij geniet, met zijn kleine meisje tegen zijn warme blote borst. Ik loop even de gang op, om hen samen te laten genieten.

Daarna maak ik nog een paar foto’s en dan ga ik zo. Meriam zal zich zo nog even lekker opfrissen onder de douche en dan gaan ze met z,n drietjes naar huis. Ze willen wat slapen en dan komen vanavond pas de eerste mensen op bezoek. Fijn! Eerst even een heel klein beetje bijkomen, voor zover dat lukt!

Lieve Meriam en Menno, ik vond het ontzettend bijzonder om te mogen zien en vastleggen hoe geweldig jullie het samen hebben gedaan. En wat een prachtig mooi klein meisje hebben jullie op deze wereld mogen verwelkomen. Ik wens jullie heel veel geluk met z’n drietjes, geniet!!

Liefs Lobke