Kiki en Ewald verwachten rond 25 februari 2018 een broertje voor hun zoon Jazz. Vorige keer heeft mijn lieve collega Mirjam deze geboorte voor hen vastgelegd, maar omdat zij net zelf weer moeder is geworden mag ik het deze keer doen. Ik heb in de weken vóór de geboorte al af en toe eventjes contact met Kiki. Het gaat goed met haar: ze is af en toe nog druk bezig met allerlei dingen die geregeld moeten worden voor hun nieuwe huis, dat op dit moment gebouwd wordt en bijna klaar is. Richting de uitgerekende datum begint het wel steeds vaker al wat te rommelen in haar buik. Ik verwacht dat ze niet heel erg lang hoeven te wachten op dit tweede kleintje…

De verloskundige besluit Kiki op maandag 26 februari aan het einde van de middag te strippen. Het is altijd spannend om te zien of dat het geboorteproces een handje op weg helpt. Het zou zomaar kunnen, want Kiki rommelt nu al wel een poosje. Ze blijkt al 1 cm ontsluiting te hebben en de baarmoedermond voelt week aan. Dat zijn goede voortekenen! Al is het geen garantie natuurlijk ;-).
Ik zelf heb net twee geboortes achter elkaar gehad en heb daardoor een nacht overgeslagen dus stiekem hoop ik dat ik nog even een paar uurtjes kan slapen. Ik duik alvast vroeg mijn bedje in en dan zien we wel wat er komen gaat! Kiki voelt wel dat haar baarmoeder reageert, dus het zou wel erg leuk zijn als het doorzet.

En dat doet het! Kiki appt me in de ochtend van dinsdag 27 februari dat vannacht om 3.30 uur haar vliezen zijn gebroken. De weeën kwamen wel op gang daarna, maar heel langzaam. En nu, het is 6.22 uur, komen ze redelijk regelmatig iedere 8 minuten. Ze bellen met Jef, de verloskundige, maar die geeft aan dat de weeën nog wat sterker moeten worden voordat Ewald en Kiki naar het ziekenhuis mogen/kunnen gaan. Jazz wordt inmiddels opgehaald door de ouders van Ewald. De volgende keer dat ze elkaar zien is hij grote broer beseffen Ewald en Kiki.

Ewald belt me rond 8.30 uur om aan te geven dat het nu wel sneller gaat, Jef komt zo even kijken. Kiki’s moeder is om 8.45 uur bij Kiki en Ewald, zij zal aanwezig zijn bij de geboorte. Iets daarna arriveert Jef. Ik verwacht eigenlijk wel dat ze zo naar het ziekenhuis mogen en omdat het bij de geboorte van Jazz allemaal erg snel ging, zorg ik dat ik meteen weg kan. Het is ontzettend koud vandaag en de ijsbloemen zitten op de ruiten van mijn auto. Ik maak hem alvast ijsvrij en zit al klaar om te vertrekken als Ewald me om 9.00 uur nog een keer belt om te zeggen dat ze naar het ziekenhuis gaan. Mooi!

Om 9.15 uur ben ik in het Jeroen Bosch Ziekenhuis, maar als ik me meld bij de balie van de verlosafdeling blijkt dat Kiki en Ewald er nog niet zijn. Ik wacht daarom even in het zitje bij de liften. Lang zit ik er nog niet als ik een lift aan zie komen en (voor mij) herkenbare geluiden hoor. Hele heftige weeën weg zuchtend wordt Kiki in een rolstoel de lift uitgeduwd en lopen Jef, Kiki’s moeder en Ewald snel met haar de verlosafdeling op. Jef vraagt welke kamer er vrij is en dat moeten ze bij de balie even nakijken. Maar daar is eigenlijk geen tijd meer voor en dat geeft Jef aan. Kiki heeft al persdrang. Er gaat NU een baby komen! Kamer 30 is vrij dus mogen ze die snel nemen.

Het is 9.30 uur. Er komt weer een wee! Ewald heeft zijn jas nog aan en zijn sjaal nog om, maar gaat vóór Kiki zitten en terwijl hij haar handen vasthoudt en ze elkaar in de ogen aankijken zuchten ze samen deze heftige wee weg. Super goed zeg. Ewald trekt zijn jas uit en Kiki staat op, maar aan het bed komt de volgende alweer. Ze zet haar handen diep in het bed, Ewald is snel bij haar en weer zuchten ze samen. Jef legt ondertussen alle spulletjes klaar. Meteen na de wee gaat ze op bed liggen. Tussendoor sluit ze haar ogen heel even en kan ze goed ontspannen. Even alles loslaten om er vervolgens weer voor te gaan. Ze moet persen, ‘’nee! niet persen’’ geeft Ewald haar aan. Hij coacht haar erdoorheen. Jef neemt het van hem over, want Kiki moet nu ook even horen wat hij gaat doen. Hij gaat eerst voelen hoe ver ze is. Kiki’s moeder maakt ondertussen een heerlijk koel, nat washandje voor haar en geeft haar af en toe kleine slokjes water.

Als Jef voelt blijkt Kiki al 9 cm ontsluiting te hebben! Als ze wil mag ze al wat mee duwen tijdens een wee. Dit kindje heeft haast, net als zijn grote broer destijds! Kiki probeert tijdens een wee te zuchten én te duwen, het is nog een beetje verwarrend die overgang. Maar als ze echt mee gaat duwen zien we meteen effect. Het kindje komt bij iedere keer dat ze perst al zo ontzettend diep dat we al snel niet alleen haren maar ook een hoofdje zien. Terwijl het hoofdje van het kindje snel, maar rustig, geboren wordt merkt Jef dat het de navelstreng om zijn nekje heeft. En niet één keer, maar twee keer! Hij knipt de navelstreng door en haalt vervolgens de tweede slag over het hoofdje heen zodat het kindje de ruimte heeft om helemaal geboren te worden. En om 9.55 uur is hij er! Kiki pakt hem op haar borst. Welkom lieve Duke!

Duke houdt zich rustig, maar ziet er hartstikke goed uit. ‘’Waarom huilt hij niet?’’ vraagt Ewald bezorgd. Maar wanneer Jef hem een beetje afdroogt laat hij zich meteen goed horen. Een opluchting! Hij is er en alles gaat goed! ♥

Kiki, Ewald en ook Kiki’s moeder genieten van dit bijzondere moment. Wat heerlijk om weer zo’n gezond kleintje op je borst te hebben. Hij kleurt prachtig roze en doet al heel nieuwsgierig zijn oogjes open. Ondertussen komt de placenta net zo vlot als Duke zelf. Jef houdt hem omhoog om hem te laten zien. Het blijft bijzonder hoe je kindje door middel daarvan negen maanden heeft mogen groeien tot het volmaakte mini mensje dat hij nu is.

Nadat Ewald toch nog even ’officieel’ de navelstreng heeft doorgeknipt, wordt Duke uitgebreid nagekeken en gewogen. Hij wordt goedgekeurd! 😉 Ewald kijkt mee en pakt er ook de videocamera bij. Een must voor twee gepassioneerde mensen met een eigen mediabedrijf natuurlijk! Ze maken een geboortefilmpje om de geboorte van Duke aan te kondigen aan familie en vrienden. Hierin laten ze zien dat Jazz ‘meebouwt’ aan het nieuwe huis, terwijl Kiki zijn kleine broertje ‘bouwt’. Heel erg leuk.

Kiki belt haar vader om te vertellen dat hij weer opa is geworden. Hij komt zo ook naar het ziekenhuis, evenals de ouders van Ewald met Jazz. Ook worden de zussen van Kiki en Ewald gebeld met het nieuws dat neefje Duke geboren is! Daarna mag Duke even heerlijk huid-op-huid kroelen met zijn papa, terwijl Jef Kiki een klein beetje hecht. Fijn dat haar moeder er ook is, Kiki kan in haar handen knijpen ondertussen. Omdat de geboorte zo snel ging, heeft ze ook nog last van erge naweeën.

De kraamverzorgende, die straks ook met hen mee naar huis gaat, is er inmiddels. Ze kijkt mee terwijl Kiki Duke na het hechten aan de borst legt. Hij heeft het meteen goed door, prachtig! Als hij klaar is met drinken kijkt hij heel wakker naar Kiki, terwijl Ewald hem kleine kusjes geeft. Zo meteen komt je grote broer. Wat zal hij van je vinden? De moeder van Kiki voegt zich ondertussen bij de vader van Kiki en de ouders van Ewald.

Ewald staat klaar met de videocamera om het eerste moment vast te leggen dat Jazz zijn broertje ziet. De deur gaat open en achter het gordijn vandaan verschijnt Jazz met een enorm stralende glimlach op zijn gezichtje. Snel gaat hij bij Kiki kijken. Een kleine broer! Wat is hij leuk. Hij bekijkt Duke en telt of hij wel tien teentjes heeft. Ook ziet hij dat mama’s buik weg is. Dat is gek! Hij is zo enthousiast en lief.

De ouders van Ewald en Kiki wachten ondertussen op de gang. Ewald gaat hen halen. Beide opa’s en oma’s bekijken Duke. Wat een rijkdom dat je allebei je ouders nog hebt bij zo’n speciaal moment. Wanneer Kiki en Ewald in de verloskamer vertellen hoe het kindje heet, pakt de moeder van Ewald haar tas erbij. Ze haalt er een envelopje uit met daarin een briefje. Niet te geloven, ze heeft de naam goed geraden en opgeschreven! Geweldig!

Iedereen geniet van dit nieuwe leven. Wat een prachtig begin van deze dag. Jazz is ook in zijn nopjes en struint overal een beetje tussendoor. Dan zit hij op het bed bij Kiki, dan staat hij achter op het bed. Of kijkt hij uit het raam, achter het gordijn, terwijl hij zijn beschuit met muisjes eet. Heerlijk. Als Ewald Duke gaat aankleden vindt Jazz dat ook wel erg interessant. Het liefst kruipt hij erbij op het aankleedkussen dus ik zet hem op het blok ernaast zodat hij alles goed kan zien.

Als Duke aangekleed is en terwijl Kiki zichzelf onder de douche even opfrist, wil Jazz zijn broertje wel heel erg graag vasthouden. Hij gaat op bed zitten met het voedingskussen voor zich. ‘’Mijn sokken moeten wel uit hoor papa, dat is niet mooi voor op de foto!’’ zegt hij nog, hihi. Hij vindt het heerlijk met Duke in zijn armen en geniet er zichtbaar van.

Hee, en er is ook nog een groot cadeau! Voor Jazz. Het is een heuse fotocamera! Wat super gaaf! Na een korte uitleg van Ewald gaat Jazz meteen aan de slag. Opa wordt slapend op de foto gezet, maar natuurlijk ook Duke die ondertussen alweer bij Kiki ligt te drinken.

Het is nog gezellig druk, maar Kiki en Ewald vertrekken zo weer naar huis. Heerlijk, met z’n viertjes nu!

Lieve Kiki en Ewald,
Wat ging het snel maar wat was de geboorte van Duke mooi en liefdevol! Ik wens jullie heel erg veel geluk samen met jullie jongens. Geniet er intens van! En lieve Jazz en Duke, wat zijn jullie leuk! Jullie gaan vast ontzettend veel lol beleven samen, dat kan niet anders.

Liefs, Lobke

P.s. Jef, de verloskundige van Verloskundigenpraktijk Bij Volle Maan, heeft zijn toestemming gegeven om de foto’s waar hij op staat te gebruiken in deze blog. Dank je wel Jef!