Met de jaarwisseling, tijdens het uitbrengen van een proost op het nieuwe jaar 2017, vertrouwt Marjolein aan Arthur haar wens toe om in 2017 voor de tweede keer moeder te mogen worden. Ook Arthur zou een tweede kindje wel erg leuk vinden. Ze hebben al een lieve dochter, Hannah. Zal het nieuwe jaar haar een broertje of zusje brengen? Ze besluiten ervoor te gaan.

Dan op 23 april 2017 zie ik Marjolein wanneer haar zus Nanette zojuist is bevallen. Ik maak er foto’s net na de geboorte. Wanneer na een uurtje of wat, Nanette en Jacco even rustig samen zijn met de pasgeboren Elin en Marjolein even bij hen zit laat Marjolein hen iets zien op haar telefoon en ze geeft erbij aan dat er ‘’nog iemand is die hen wil feliciteren’’. Gelach, kreten, omhelzingen en kussen volgen. Volgens mij ben ik er net getuige van geweest dat Marjolein hen heeft verteld dat ze zwanger is! Ooooh! Wat leuk! Zij en Arthur weten het nog maar net dus het is nog heel erg pril, maar ze is nog heel eventjes samen met Nanette zwanger geweest, zonder dat Nanette dit wist natuurlijk. Leuk zeg. Nanette en Jacco zijn super blij voor haar!

Niet lang daarna krijg ik de vraag of ik de geboorte voor haar en Arthur vast zou willen leggen. Natuurlijk! Heel graag! Marjolein zal in het ziekenhuis bevallen vanwege een medische indicatie, maar een van haar collega verloskundigen uit haar eigen verloskundigenpraktijk In den Bolle Buik zal de bevalling begeleiden. Ze wil erg graag zo lang mogelijk thuis blijven dus we spreken af dat ik eerst bij hen thuis kom om foto’s te maken.

Spannend, Marjolein is uitgerekend op 29 december 2017, zou het kindje nog dit jaar komen? Dat zou natuurlijk wel heel erg leuk zijn in het kader van de wens die zij en Arthur naar elkaar hebben uitgesproken aan het begin van het jaar.

Op donderdagmorgen 28 december 2017 gaat om 04.15 uur mijn telefoon. Het is Marjolein. Ze heeft een beetje getwijfeld me te bellen maar ze denkt dat de bevalling is begonnen. Ze heeft lichte weeën maar ze komen wel frequent en ze denkt dat haar vliezen gebroken zijn. Ze heeft nog niet gebeld met haar collega. We spreken af dat we elkaar over een uurtje weer bellen om te kijken hoe het dan is. Ondertussen spring ik onder de douche zodat ik klaar ben om te gaan.

Als ik na een uur nog niets heb gehoord, besluit ik dit keer toch alvast in de auto te stappen. Normaal doe ik dat niet zomaar, echter dit zou best nog weleens vlot kunnen gaan. In de afgelopen weken heeft Marjolein een paar keer gedroomd dat ik te laat was, die gedachte liet haar maar niet los. Ik zal in de auto wel snel een telefoontje krijgen. Toch ben ik al een poosje aan het rijden wanneer ik nog steeds niet gehoord heb van Marjolein, Arthur, of Nanette die er ook bij is. Ik ga twijfelen, ben ik nu toch veel te vroeg gaan rijden? Ik besluit even te stoppen en Marjolein en Arthur een berichtje te sturen om te vragen hoe het gaat. Wanneer ik al in Rotterdam ben zie ik een berichtje van Arthur terug. Marjolein ligt in bad, de weeën zijn goed te doen geeft hij aan maar ze zijn wel veranderd sinds dat Marjolein me belde en ze vindt het prettig wanneer ik rustig aan hun kant op kom. Haha ik ben er al bijna!

Om 06.45 uur ben ik er, Nanette ziet me al aankomen en doet de deur open. Wat leuk om haar ook weer te zien! Ik loop naar boven waar Marjolein in bad ligt. Arthur zit naast haar en op de achtergrond hebben ze heerlijk rustige muziek op staan. Een fijne sfeer. Ik vraag hoe het gaat en Marjolein antwoord ‘’vreselijk’’. Maar Arthur geeft haar meteen aan dat het helemaal niet vreselijk is. Ik zie aan haar dat de weeën pittig zijn maar ze blijft heel kalm en zucht ze super goed weg. Dus ze doet het hartstikke goed. Marjolein voelt de weeën erg in haar rug en geeft aan dat dit de laatste weeën in bad zijn. Ze moet er nu uit anders wordt het te lastig. Jettie, haar collega, is al in het Franciscus Gasthuis waar er een kamer voor Marjolein geregeld wordt. Dan, terwijl ze dacht dat de vliezen al gebroken waren, breken in bad de vliezen pas echt goed. Marjolein komt eruit en Arthur en Nanette helpen haar waar mogelijk met aankleden. Tussendoor zucht ze voorover hangend op de wastafel nog een paar weeën weg terwijl Arthur haar over haar rug wrijft.

Hannah ligt ondertussen lekker te slapen in haar eigen bedje, alles gaat aan haar voorbij. Als Marjolein, Arthur en Nanette zo naar het ziekenhuis gaan blijft een tante van Marjolein bij haar, zij woont een paar huizen verderop.

Marjolein loopt naar beneden waar ze over het keukenblad gaat hangen om zo haar weeën op te vangen. Ondertussen doet Nanette haar schoenen bij haar aan en een paar minuten later helpt ze haar in de auto stappen. Arthur is ook klaar en ze rijden weg naar het ziekenhuis. Het is 07.10 uur. Nanette wacht nog even op haar tante, die bij Hannah blijft, en komt dan ook.

Het is nog donker en in verloskamer 16 heb je een prachtig uitzicht over de skyline van Rotterdam. Marjolein heeft het zwaar en weet niet meer hoe ze het heeft. Maar Jettie heeft zojuist (07.45 uur) inwendig onderzoek gedaan en ze zit al op 7 cm ontsluiting! Dat is natuurlijk al hartstikke ver. ‘’Ik kan niet meer’’ geeft Marjolein aan, Nanette praat zachtjes tegen haar over de ontspanning van haar hele lichaam, fijn! Arthur spreek haar iets ‘’duidelijker’’ moed in 😉 en Jettie zit naast haar bed. Mooi om te zien en wat een fijn team zo!

Voor het laatste stukje krijgt Marjolein een pompje met Remifentanil, maar eerst moet ze daarvoor een half uurtje aan het CTG. Natascha, de verloskundige van het ziekenhuis (zij heeft als invalkracht bij In den Bolle Buik gewerkt dus Marjolein kent haar goed) plaatst ook een draadje op het hoofdje van de baby en terwijl ze dat doet voelt ze dat Marjolein al op 8/9 cm zit. Dit gaat heel erg snel! Het is 08.05 uur.

Ondanks het pompje geeft Marjolein aan ‘’de pijn wordt er niet minder om’’, ‘’jongens wat kunnen we nu weer tegen die rug doen?’’ ze heeft er zoveel last van. Ze geeft nog een keer aan ‘’ik kan niet meer!’’, maar ondertussen blijft ze zo rustig en kalm, echt heel erg goed.

Buiten zien we steeds meer kleuren verschijnen aan de skyline, een prachtig schouwspel van licht. Het is 8.40 uur en Marjolein geeft aan dat Natascha nu moet komen, maar gelukkig komt Jettie al net binnen op dat moment. Marjolein maakt geluiden die wat lijken op persdrang. Het zou heel goed kunnen natuurlijk. Arthur is ondertussen wat aan het praten maar op dit moment vind Marjolein dat niet meer ok. ‘’Je kunt beter je mond houden nu’’ geeft ze aan. Ze heeft het koud…

“Ik durf niet!’’ Jawel! Arthur vraagt haar waar ze bang voor is. En Jettie vult aan ‘’voor je rug?’’ Ja, ze is bang voor haar rug, maar Jettie verzekert haar dat er niets kan gebeuren, er gaat niets stuk. Marjolein vindt het even heel erg spannend maar iedereen praat haar heel lief de moed in die ze nodig heeft om toch door te gaan en dat doet ze! Ze slaakt even een paar kreten maar dat is niet erg, de kracht komt uit haar tenen! En tussendoor blijft ze steeds zo kalm.

Het gaat heel vlot nu. Rond 09.00 uur begint Marjolein met persen en we zien al heel snel haartjes en een hoofdje komen. Arthur staat naast haar en kijkt mee. Nanette legt dit moment vast op video en Jettie helpt haar met de geboorte. Ze geeft alles wat ze kan en al om 09.07 uur is daar een prachtig meisje!! Hoe snel. Haar billetjes en ruggetje zitten nog helemaal onder de vernix. Welkom op deze wereld kleintje. Ze krijgt de naam Linde Maria, mooi!

Marjolein kan het nog niet geloven, ze is er gewoon! Wat een opluchting! Arthur heeft een glimlach van oor tot oor en kan niet stoppen met kijken naar zijn meisjes. Hij drukt Marjolein een kus op haar voorhoofd, wat heeft ze dit goed gedaan!

De zon komt op en terwijl ze even bijkomen en genieten van Linde probeert Jettie ervoor te zorgen dat de placenta geboren wordt. Na de geboorte van Hannah kwam de placenta niet los en heeft Marjolein veel bloed verloren.

Ondertussen ziet Arthur erg bleek. Natascha had het ook al gezien en komt met een banaan. Marjolein en Arthur gaan op dat moment even helemaal op in het genieten van hun dochter dus ik zie verbaasde blikken op hun gezicht als Natascha ineens met een afgepelde banaan naast hen staat haha, het is wel een heel komisch gezicht. Maar Arthur eet hem netjes op en dan genieten ze nog eventjes verder. Ook Nanette komt even kijken. Arthur mag de navelstreng doorknippen en dan is Linde los van mama.

Helaas wil het ook dit keer niet lukken met de placenta. Om 9.30 uur regelen ze daarom een OK voor Marjolein, zodat de placenta er daar handmatig uitgehaald kan worden. Hopelijk blijft het bloedverlies beperkt want tot nu toe heeft ze niet veel bloed verloren.

Arthur neemt Linde van haar over en gaat met haar in een lekkere stoel zitten, helemaal ingepakt met dekens. Dan wordt Marjolein weggereden naar de OK. Linde huilt hartverscheurend, ze hapt en wil wel even lekker wat drinken. Marjolein had haar al geprobeerd aan te leggen voordat ze naar de OK moest maar toen wilde Linde nog niet echt. Maar nu wel! Alleen is mama nu weg.  Arthur wrijft haar over haar wangetje en praat zachtjes tegen haar. Daar wordt ze af en toe wel even rustig van.

Gelukkig duurt het niet heel erg lang voordat Marjolein weer terug is op de verloskamer. Het is 10.40 uur. Ze ziet bleekjes en is uiteindelijk toch heel wat bloed verloren. 2,3 liter hoort ze later…

Het is echt achter de rug nu. Marjolein legt Linde lekker aan de borst, wat een prachtig gezicht en een hemels gevoel! Linde drinkt meteen goed en protesteert als ze los moet laten om te wisselen naar de andere kant. Wanneer ze even genoeg heeft besluiten ze om Hannah te bellen. De moeder van Marjolein heeft haar tante afgelost en is nu bij haar. Ze bellen haar via facetime, dan kan Hannah meteen meekijken. Superleuk, haar zusje is er! Ze komt zo met oma naar het ziekenhuis om haar te ontmoeten.

Dan kijkt Jettie Linde bij Marjolein op bed na. Ze ziet er prachtig uit! Ook houdt ze haar vast op de manier waarop ze bij Marjolein in de baarmoeder heeft gezeten. Terwijl Linde op Jettie haar handen ligt in deze houding laat ze een enorme boer. Jeetje waar komt dat vandaan, uit zo’n klein lijfje!
Linde weegt 3526 gram schoon aan de haak en nadat ze alleen een luiertje aan gekregen heeft mag ze weer lekker huid op huid bij mama. Ze is erg alert en heeft haar oogjes wijd open.

Terwijl Linde nog wat aan de borst drinkt geven Marjolein en Jettie elkaar een goede knuffel. Jettie gaat naar huis. Gelukkig niet naar de praktijk want de andere collega’s weten nog niet dat Marjolein bevallen is. Hoe moeilijk zou het dan zijn niets te mogen zeggen. Marjolein mag het hen zelf laten weten. 🙂

Een verpleegkundige komt Linde temperaturen en vitamine K geven. Ze krijgt nu haar eerste kleertjes aan. Marjolein en Arthur hebben een heerlijk zacht pakje meegenomen, in de kleur oudroze. Prachtig! Marjolein frist zich ondertussen even op en krijgt wat te eten. Dan kan zo grote zus Hannah komen kijken! Ondertussen komt Natascha vertellen hoe het op de OK is gegaan. Marjolein was onder volledige narcose dus heeft hier niets van meegekregen. Buiten dat ze 2,3 liter bloed verloren is, blijkt dat Marjolein een uterus arcatus heeft (een hartvormige baarmoeder). Dat is een afwijkende vorm maar wel een variatie op normaal. De placenta zat dit keer helemaal in het topje van de baarmoeder, precies in de hartvorm en zat net als bij Hannah muurvast. Die was er nooit uit zichzelf uitgekomen.

Ondertussen zijn Hannah en de moeder van Marjolein in het ziekenhuis aangekomen. Ze wachten even in de gang totdat ze naar binnen kunnen. Hannah ziet er feestelijk uit en heeft beneden een mooie roze ballon uitgezocht.  Wat spannend voor deze grote zus.

Marjolein is klaar en Arthur gaat Hannah halen. Ze piept al even stiekem naar binnen door de glazen deur. Daar is mama en haar kleine zusje! Ze geeft Marjolein een dikke kus en kijkt naar Linde. Wat is ze lief! Ook zij krijgt voorzichtig een kusje.
Ze is echt meteen trots, dat is van haar gezichtje af te lezen. Ze gaat dan ook snel oma halen, want die moet haar ook zien!

Nadat oma Linde heeft vastgehouden wil Hannah ook! Vol verwachting zit ze in een goede stoel, ze is er klaar voor hoor. Ze houdt Linde heel goed vast, bekijkt haar en pakt af en toe haar handje. Dan is het wel genoeg en brengt ze haar samen met papa terug naar mama. Ik zie het al, dat komt helemaal goed. Een echte lieve en zorgzame grote zus.

Lieve Marjolein en Arthur, dank je wel dat ik de geboorte van Linde voor jullie mocht vastleggen. Dat vond ik ontzettend bijzonder om te mogen doen. Het ging prachtig rustig en kalm. En zoveel liefdevolle steun van Arthur, Nanette, Jettie en andere bekenden in het ziekenhuis…. Jullie gezin is een prachtig klein meisje rijker. Ik wens jullie alle geluk van de wereld! Geniet van elkaar.

Liefs, Lobke

P.s. de collega verloskundigen van Marjolein, die hier op de foto’s te zien zijn, hebben hun toestemming gegeven voor het plaatsen van deze foto’s. Ik gebruik nooit foto’s zonder toestemming.